3 zasady zdrowej diety seniora

W podeszłym wieku dobre odżywianie, to jeden z kluczowych czynników dla zachowania zdrowia oraz dobrego samopoczucia. Niestety seniorzy z różnych przyczyn nie przestrzegają zasad dobrego odżywiania, często nie widzą również przyjemności w jedzeniu i piciu, a pojawiające się zaburzenia smaku sprawiają, że coraz mniej rzeczy im odpowiada. Osoby starsze cierpią często na rozmaite schorzenia, mogą pojawić się zaburzenia poczucia czasu i komunikacji, dlatego przestrzeganie  regularności i systematyczności spożywania posiłków może sprawiać im kłopot. W tych przypadkach niezastąpione mogą okazać się pewne zasady żywieniowe, które warto wdrożyć w codziennym życiu seniorów i ich opiekunów.

Zasada 1. Dieta lekkostrawna

Dietę lekkostrawną powszechnie określa się jako sposób żywienia, będący modyfikacją diety tradycyjnej. Głównymi celami diety są:

  • odciążenie przewodu pokarmowego lub konkretnego, chorego narządu,
  • łagodzenie dolegliwości ze strony układu pokarmowego,
  • poprawa stanu zdrowia.

Dietę lekkostrawną stosują m.in. osoby z chorobami żołądka i jelit, z chorobami przyzębia, a także seniorzy po przebytych zabiegach chirurgicznych.

Produkty dozwolone:

Produkty niedozwolone:

  • białe pieczywo, najlepiej czerstwe, 
  • płatki owsiane, drobne kasze (kasza jaglana, kasza manna) i ryż,
  • jogurty, maślanki, zsiadłe mleko, 
  • biały, chudy ser, jajka na miękko, 
  • mięso – chude mięso (cielęcina, kurczak, indyk) i ryby (dorsz, sandacz),
  • warzywa i owoce – duszone, pieczone lub gotowane (rozdrobnione lub przetarte) warzywa oraz miękkie owoce bez skórek i pestek,
  • tłuszcze – masło, oliwa i oleje roślinne wysokiej jakości, tłoczone na zimno: np. olej lniany,
  • napoje – woda mineralna niegazowana, kompoty z owoców bez dodatku cukru, surowe soki owocowo-warzywne bez dodatku cukru,
  • przyprawy – tylko łagodne, tj. pietruszka, zielony koper, majeranek, kminek, tymianek, bazylia, lubczyk, rozmaryn, cynamon.
  • produkty zbożowe – pieczywo na zakwasach (szczególnie razowe, żytnie), grube kasze,
  • nabiał – tłuste sery, w tym sery żółte i pleśniowe,
  • mięso – tłuste mięsa (wieprzowina, gęsina, kaczka), ryby (łosoś), tłuste i wędzone wędliny oraz garmaż,
  • warzywa i owoce – warzywa surowe, strączkowe i kapustne, z owoców niewskazane są m.in. gruszki i śliwki,
  • tłuszcze – potrawy smażone,
  • napoje – woda i napoje gazowane oraz słodzone, mocna kawa i herbata,
  • słodycze – wszystkie przetworzone produkty z dodatkiem dużej ilości cukru, którego zamiennikiem powinien być miód.

Zasada 2. Regulamin diety seniora

Posiłki na piątkę – jedz około 5 posiłków dziennie.

Dwa litry wody – około 2 litrów płynów dziennie (wraz z wiekiem zmniejsza się pragnienie, ale jednocześnie wzrasta zapotrzebowanie na płyny).

Mniejsze porcje – wielkość porcji powinna być o 1/4 mniejsze, niż wcześniej.

W diecie powinny dominować warzywa i ryby, które zawierają Niezbędne Nienasycone Kwasy Tłuszczowe.

Błonnik sprzymierzeńcem – należy postawić na produkty zawierające błonnik, jednak ze względu na problemy z uzębieniem trzeba ograniczyć twarde chleby razowe i twarde owoce.

Ograniczyć spożycie cukrów prostych, soli, mięsa, tłuszczy zwierzęcych, alkoholu.

Zasada 3. Suplementacja witamin i leki

Z wiekiem zmniejsza się zapotrzebowanie na energię, a zwiększa na witaminy i składniki mineralne, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu osób starszych. Niestety, pokrycie ich dziennego zapotrzebowania wyłącznie z pożywienia jest z wiekiem coraz trudniejsze. Z tego powodu zalecane jest uzupełnienie diety suplementami. Najczęstszym problem w śród seniorów w Polsce jest niedobór witaminy D, niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania wielu narządów. Dzięki niej organizm przyswaja wapń, zapobiegający złamaniom, hamuje procesy zapalne, rozwój nadciśnienia i miażdżycy, stanowi ona również ochronę przeciwnowotworową.

Każdą suplementację należałoby oczywiście wcześniej omówić z lekarzem pierwszego kontaktu.

Wiele leków wchodzi w interakcję z różnymi produktami spożywczymi. Ważne jest więc, by czytać ulotki załączone do leków i w razie konieczności robić co najmniej 2 godzinną przerwę między posiłkiem a używanym lekiem.

Choroby starcze – nietrzymanie moczu u seniorów

Inkontynencja moczowa, czyli nieświadome i mimowolne nietrzymanie moczu. Na początku daje o sobie znać przez tzw. “popuszczanie”, jednak często prowadzi do utraty kontroli nad pęcherzem moczowym w stopniu całkowitym (nieświadome oddanie całego moczu z pęcherza).

Nietrzymanie moczu nie jest chorobą, a schorzeniem, które co roku dotyka coraz wyższego odsetka ludzi w różnym wieku. Statystyki mówią, że z tym problemem boryka się już ponad 300 milionów kobiet i 121 milionów mężczyzn na całym świecie. W Polsce na tą dolegliwości zmaga się nawet 4 miliony Polaków. Światowa Organizacja Zdrowia nadała inkontynencji status choroby społecznej.

Problem ten częściej występuje u kobiet (doświadcza go nawet połowa kobiet, powyżej 80. roku życia ), jako konsekwencja naturalnych porodów, menopauzy i budowy układu moczowego.

Istnieje wiele przyczyn inkontynencji, obejmuje ona obrażenia fizyczne, starzenie się, występowanie nowotworów, infekcji. Często występuje razem z chorobą Alzheimera i Parkinsona, zapaleniem pęcherza moczowego, przerostem prostaty czy z udarem mózgu. Niektóre przyczyny są przejściowe lub trwałe. 

Inkontynencja może negatywnie wpłynąć na codzienne funkcjonowanie, powodując duży dyskomfort i pogorszenie nastroju. Wiele kobiet i mężczyzn w wieku starczym wstydzi się problemu nietrzymania moczu. Skrępowani tą dolegliwością stają się mniej aktywni, a w skrajnych przypadkach schorzenie prowadzi do wykluczenia z życia społecznego.

Osoby starsze, u których występuje problem nietrzymania moczu, wymagają odpowiedniej opieki.

Z tego powodu należy znać najważniejsze elementy postępowania z podopiecznymi z inkontynencją:

  • ograniczenie podawania moczopędnych płynów
    picia mocnej herbaty, naparów z ziół, alkoholu. Warto również ograniczyć kawę, dlatego że wspomaga wydalanie.
  • dbanie o odpowiedzenie nawodnienie
    aby uniknąć odwodnienia i infekcji układu moczowego.
  • zachęcanie do używania produktów chłonnych
    stosowanie produktów t.j. pieluchy, pieluchomajtki, wkłady urologiczne, podkłady – które powinny być zawsze odpowiednio dobrane i dopasowane rozmiarowo. Produkty chłonne dla dorosłych powinny nie tylko pochłaniać mocz, a także niwelować nieprzyjemny zapach.
  • zachęcenie seniora do oddawania moczu i wypróżniania w określonych godzinach
    taka praktyka pozwoli zwiększyć kontrolę nad wydalaniem podopiecznego.
  • odpowiednia higiena
    szczególnie w przypadku stosowania produktów chłonnych – bardzo ważna jest pielęgnacja oraz dokładne mycie i suszenie skóry, szczególnie w miejscach narażonych na otarcia czy odparzenia.
  • ćwiczenia miednicy
    zaleca się wykonywanie codziennych ćwiczeń mięśni dna miednicy oraz wspieranie nóg specjalnym podnóżkiem w trakcie oddawania moczu. Systematyczność pozwoli na zwiększenie ciśnienia w cewce moczowej oraz wzmocnienie mięśni.

Każdy z przedstawionych sposobów postępowania, warto przynajmniej wypróbować. Nie wolno jednak zapomnieć, że najważniejsze jest zapewnienie seniorowi wsparcia i okazanie mu pełnego zrozumienia.

Nietrzymanie moczu to wstydliwy problem, któremu można skutecznie przeciwdziałać.

Jak opiekować się osobą chorą na cukrzycę?

Cukrzyca to choroba cywilizacyjna, choruje na nią coraz więcej osób. Jest jedna z najczęstszych chorób wieku starczego. Na cukrzycę w Polsce choruje kilka milionów osób. Cukrzyca to grupa chorób metabolicznych charakteryzująca się hiperglikemią wynikającą z defektu wydzielania lub działania insuliny. Przewlekła hiperglikemia wiąże się z uszkodzeniem, zaburzeniem czynności i niewydolnością różnych narządów, szczególnie oczu, nerek, nerwów, serca i naczyń krwionośnych. Niedobór powoduje podwyższone stężenie glukozy we krwi.

Objawy hipoglikemii:

  • zawroty głowy
  • głód
  • osłabienie
  • drgawki
  • zataczanie się
  • bladość
  • trudności w komunikowaniu się
  • drażliwość
  • nerwowość
  • niepokój

Rodzaje cukrzycy

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) cukrzycę dzieli się na cztery typy:

  • cukrzycę typu 1, w której organizm nie wytwarza insuliny.
  • cukrzycę typu 2, w której organizm nie wytwarza i nie wykorzystuje dobrze insuliny. Sprzyja temu nadwaga, brak aktywności fizycznej i uwarunkowania genetyczne.
  • cukrzycę ciążową.
  • inne specyficzne typy cukrzycy.

Cukrzyca większości z nas kojarzy się z dwoma chorobami – cukrzycą typu 1 oraz cukrzycą typu 2.

Typ 1 jest przypadłością głównie dotykającą młodych ludzi, natomiast u ludzi starszych najczęściej jest występuje choroba typu 2. W tym przypadku ryzyko zachorowania zwiększa się wraz z wiekiem, dlatego osoby, które ukończyły 45 rok życia powinny raz w roku badać poziom cukru we krwi. 

Jak rozpoznać objawy cukrzycy u osób starszych

Opiekun osoby starszej przebywając z podopiecznym powinien zwracać uwagę na wszystkie symptomy, które mogą sugerować o rozwijającej się cukrzycy. Należy zwrócić uwagę na następujące objawy:

  • duże pragnienie i uczucie suchości w ustach 
  • utrata wagi, pomimo dobrego apetytu
  • drażliwość, apatia, obniżenie nastroju
  • nieostre widzenie
  • infekcje układu moczowo-płciowego
  • senność i ogólne zmęczenie, zwłaszcza po posiłkach obfitujących w węglowodany
  • trudności w gojeniu się ran, łatwość i szybkość w powstawaniu siniaków
  • problemy z pamięcią i koncentracją
  • drętwienie i mrowienie kończyn
  • nawracające stany zapalne skóry, dziąseł
  • sucha i swędząca skóra

Jeżeli zaobserwujesz u podopiecznego, więcej niż jeden objaw. Niezwłocznie poinformuj rodzinę seniora.

Jak opiekować się chorym z cukrzycą

  • Podstawą opieki nad osobą starszą chorą na cukrzycę jest bezwzględne stosowanie się do zaleceń lekarza. Znajomość schematu leczenia: godzin przyjmowania dawek leku, podawania insuliny oraz jej ilości. Należy także kontrolować, kiedy kończą się leki, tak aby chory w odpowiednim terminie mógł zostać zapisany na wizytę u lekarza i nie pozostał na kilka dni bez leków.
  • Kontrolowanie poziomu glukozy. Zbyt wysoki poziom cukru, lub zbyt niski może stanowić zagrożenie dla życia.
  • Dieta dla diabetyków powinna być dietą pełnowartościową. Zawsze należy określać zapotrzebowanie energetyczne. Istotne jest aby, dążyć do redukcji wagi w celu obniżenia lub osiągnięcia właściwego współczynnika BMI. Powinna obfitować w warzywa, błonnik, razowe pieczywo, chude mięso i nietłusty nabiał. Należy ograniczać spożycie potraw słodkich, słodzonych napojów, owoców oraz alkoholu.
  • Biały cukier jest dozwolony w małych ilościach. Warto zadbać, aby w domu były specjalne słodycze przeznaczone dla chorych na cukrzycę.
  • Należy zadbać także o odpowiednią aktywność fizyczną. Jej forma powinna być dostosowana do indywidualnych predyspozycji podopiecznego.
  • Należy szczególnie zadbać o jego higienę i zwracać uwagę na rany, gdyż mogą prowadzić do poważnych powikłań.

Opiekując się osoba starszą chorą na cukrzycę najważniejsze jest zapewnienie bezpieczeństwa oraz dostosowanie się do pewnych zaleceń, które mają na celu lepsze samopoczucie i zdrowie seniora.

Referencje – tak czy nie?

Oczywiście, że tak! Referencje są formą udokumentowania pracy, potwierdzają jakość jej wykonania. Bardzo często dla firm zatrudniających jest to jeden z najważniejszych, a także najchętniej widzianych dokumentów. Szczególnie istotne znaczenie referencje mają w procesie rekrutacji do pracy w branży opiekuńczej, podczas dokładnej weryfikacji historii zatrudnienia i zdobytego wcześniej doświadczenia. Podczas rekrutacji z osobą zainteresowaną pracą tworzony jest profil opiekuna, wysyłany do rodzinny podopiecznego wraz z referencjami i zdjęciem. Osoba aplikująca ma wcześniej możliwość zapoznania się z profilem osoby potrzebującej. Rodziny seniorów coraz częściej oczekują przedstawienia referencji, co jest jak najbardziej zrozumiałe i podyktowane dbałością o standardy opieki nad bliskim.

Jakie korzyści dają referencje?

  • Mogą zadecydować o otrzymaniu pracy u preferowanej rodzinny – coraz częściej rodziny podopiecznych wybierają Opiekunów, którzy posiadają dokumenty potwierdzające ich doświadczenie.
  • Wysokość wynagrodzenia – często nie tylko znajomość języka oraz stopień trudności zlecenia mają decydujący wpływ na proponowaną stawkę. Zdarza się, że niektóre firmy decydują się nawet zapłacić kandydatce za dostarczenie referencji.
  • Możliwość wyboru spośród najatrakcyjniejszych oferty pracy.

Kto powinien wystawiać referencje? Firma zatrudniająca, podopieczny czy rodziną podopiecznego?

Oczywiście najlepiej, aby dokumenty potwierdzające naszą pracę wystawiał sam podopieczny. Jednak ze względu na stan jego zdrowia nie zawsze jest to możliwe. W takim przypadku warto poprosić kogoś z bliskiego otoczenia podopiecznego. Najczęściej jest to ktoś z rodziny, albo inna osoba, która pozostaje w najbliższym otoczeniu podopiecznego.

O referencje warto poprosić odpowiednio wcześniej, aby osoba wypełniająca formularz miała dość czasu na ich uzupełnienie. Należy również pamiętać, by nie zostawiać formularzy w Niemczech. To Opiekun/Opiekunka, a nie niemiecka rodzina przekazuje ich oryginał czy kopie firmie. Zachęcamy też, aby wykonać kserokopie i zachować ją dla siebie.

Jak powinny wyglądać referencje?

Referencje powinny zawierać niżej wymienione informacje: 

  • imię i nazwisko opiekunki
  • imię i nazwisko podopiecznego
  • stan zdrowia podopiecznego
  • zakres obowiązków – krótki opis tego, czym zajmował/zajmowała się Opiekun/Opiekunka
  • okres jaki Opiekun/Opiekunka był/była na zleceniu
  • telefon kontaktowy do rodziny
  • własnoręczny podpis osoby wystawiającej referencje

Te podstawowe wiadomości warto poszerzyć o osobiste opinie rodzinny, opisujące np. relacje opiekuna z podopiecznym.

W SenioVita wzór referencji przekazujemy Wam podczas podpisywania umowy oraz cyklicznie wraz z wysyłanymi dokumentami.  W naszym formularzu zawarte są pytania o wrażenia rodziny, umiejętności językowe, sposoby prowadzenia domu, czy też spędzania czasu z seniorem. W referencjach znajdują się także informacje o kompetencjach opiekuńczych. 

Ile referencji przesłać do firmy opiekuńczej?

Cenne są każde! Do firmy należy przesłać wszystkie posiadane referencje, nawet jeśli pojawiłyby się kontrowersyjne opinie dotyczące niektórych aspektów wykonywanej pracy opiekuna/opiekunki.  Referencje są dla nas bowiem nie tylko opinią na temat Waszej pracy, ale również pewną formą informacji na temat niemieckiej rodziny. Najwięcej referencji wystawianych jest bezpośrednio przez pracodawców. 

Można i należy ubiegać się o referencję pracując również w szpitalu, placówkach dla opiekuńczych dla seniorów. Będą one wówczas doskonałym świadectwem dodatkowych umiejętności.  

Doświadczenie w pracy w branży opiekuńczej, zwłaszcza to udokumentowane jest zawsze bardzo wysoko cenione i dokładnie weryfikowane. Dlatego warto pamiętać, że referencję w tej branży są bardzo ważne. Aplikując na dane zlecenie jest większa szansa na akceptację przez rodzinę, niż kandydaci bez udokumentowanego doświadczenia. 

Nie zwlekaj, zbieraj referencję za swoją pracę! Zapisz się do Newslettera SenioVity, a otrzymasz darmowy wzór referencji przygotowany przez naszego opiekuna niemieckich klientów. 

“Dzięki naszemu wieloletniemu doświadczeniu w pracy z niemieckim klientami, rodzinami, mogliśmy przygotować referencje, które dają pełen obraz Waszej pracy z podopiecznym. To ważny dokument zawierający kluczowe informacje, który z pewnością zwiększy Wasze szanse wśród firm łączących najlepsze opiekunki z niemieckimi klientami.”- Agnieszka Lewandowska, Account Manager SenioVita

Okres pylenia, a alergia seniora

Wiosna i lato to czas kiedy wszystko budzi się do życia. Dni są coraz dłuższe i cieplejsze. Warunki pogodowe sprzyjają do spędzania coraz więcej czasu na świeżym powietrzu z seniorem.

Warto zachęcać naszych seniorów do wychodzenia z domu, spacerowania i uprawiania aktywności na świeżym powietrzu. Regularne spacerowanie, poprawia sprawność fizyczną, dotlenia organizm, obniża poziom złego cholesterolu, zmniejsza ryzyko zawału i choroby wieńcowej. Wszelkie aktywności na dworze poprawiają również równowagę u seniorów i tym samym zapobiegają upadkom.

Jednak wraz z początkiem wiosny, budzi się również alergia. Jeżeli nasz podopieczny jest alergikiem czas ten może być dla niego bardzo uciążliwy i nieprzyjemny. Jak więc radzić sobie w tym okresie z opieką nad osobą starszą?

Alergia jest niewłaściwą reakcją układu odpornościowego na zupełnie bezpieczny czynnik, nazwany alergenem, który u zdrowych osób nie wywołuje żadnych niepożądanych reakcji. Alergeny, ze względu na drogę jaką wnikają do organizmu, dzielimy na wziewne, pokarmowe i kontaktowe.

Nigdy nie można lekceważyć alergii, gdyż ta uciążliwa przypadłość w niektórych przypadkach może prowadzić do zaostrzenia przebiegu innych chorób przewlekłych.

Alergia na pyłki roślin

Zaliczana do alergii sezonowych, pojawiających się w określonej porze roku od stycznia do września, jednak najwięcej roślin pyli od marca do czerwca. Roślinami które uczulają najczęściej to: brzoza, olcha, pokrzywa, bylica oraz żyto. Jej objawami jest: katar sienny, swędzenie nosa, gardła i oczu, napady kichania, łzawienie oczu i wyciek wodnistej wydzieliny z nosa.

Jak zniwelować objawy alergii na pyłki u seniorów?

Alergie na pyłki u seniorów mają najczęściej gwałtowny charakter i przebieg. Seniorzy w większości przypadków mają bardzo osłabiony układ immunologiczny. Niesamowicie istotne jest, by nie lekceważyć alergii u seniora, aby być pod stała opieką alergologa lub lekarza rodzinnego oraz przyjmować odpowiednie leki. Niemniej istotny jest również kalendarz alergika, w którym zaznaczone jest w jakich miesiącach następuje pylenie traw i drzew. Świadomość tych terminów daje nam szansę na odpowiednio wczesną reakcję i przygotowanie.

W miesiącach kiedy objawy alergii się nasilają warto kilka razy dziennie płukać nos preparatami z roztworem soli fizjologicznej, by oczyścić śluzówkę z pyłków oraz nawilżać śluzówkę oczu kroplami. Należy unikać wychodzenia z domu (zwłaszcza do parku, lasu czy na łąkę) w okresie, kiedy stężenie pyłków w powietrzu jest najwyższe, czyli rano. Na spacer najlepiej wybrać się tuż po ulewnym deszczu, popołudniu i pod wieczór. Po powrocie, warto umyć włosy i ręce oraz przebrać się, gdyż pyłki mogą przyczepić się do włosów i ubrania.  Należy także dużo pić, by nawilżyć śluzówkę – wysuszona, gorzej reaguje na alergeny.

Na Opiekunce może spoczywać obowiązek umawiania wizyt lekarskich, wykupienia leków i pilnowania, by senior je zażywał oraz przygotowania kalendarza alergika. Dobrze zorganizowana praca opiekunki może znacznie ułatwić funkcjonowanie seniorowi i sprawić, że czas alergii będzie mniej uciążliwy.

Pierwszy dzień pracy – jak się przygotować

Praca jako opiekunka osoby starszej to szansa na legalne zatrudnienie i lepsze zarobki, wiąże się ona także z trudnościami i wieloma niewiadomymi. Nowe otoczenie, nowy kraj – inna kultura, obyczaje, język – nowi nieznani ludzie, odpowiedzialne obowiązki.

Pierwsze dni i godziny spędzone w nowym miejscu pracy, jako opiekun osoby starszej, mogą być stresujące. Dlatego decydując się na wyjazd z firmą możemy poczuć się pewniej , gdyż wszystkie formalności są po jej stronie. To firma szuka oferty pracy, ustala wynagrodzenie i warunki współpracy np. przysługującą każdej opiekunce przerwę, zakres obowiązków.

Po wybraniu satysfakcjonującej oferty, kolejnym ważnym krokiem będzie organizacja dojazdu. W tej kwestii również możemy liczyć na pomoc firmy, która korzysta z oferty sprawdzonych przewoźników, którzy zawożą opiekunkę bezpośrednio pod dom podopiecznego.

Gdy już wszystko gotowe, dokumenty przygotowane, data wyjazdu już znana. Nadszedł czas, by skompletować zawartość swojej walizki. (Zapraszamy na nasz krótki niezbędnik “Co do walizki”). Przed samym wyjazdem warto przypomnieć sobie podstawowe słownictwo i zwroty związane z odżywianiem, sprzątaniem oraz opieką i higieną osoby starszej. Jeżeli jesteś na początku nauki języka niemieckiego (skorzystaj z naszych lekcji) warto przygotować zeszyt ze słownictwem i prostymi zwrotami.

Równie ważne jest przygotowanie na spotkanie z nowym podopiecznym i jego rodziną. Zmiana miejsca zamieszkania zawsze jest stresująca i wiąże się z procesem adaptacyjnym, dlatego warto nastawić się pozytywnie do pracy, do tego, co nas czeka i od samego początku spróbować nawiązać dobre relacje.

Zazwyczaj opiekun może liczyć na dużą pomoc i wsparcie ze strony rodziny osoby starszej. Jednak musimy nastawić się również na to, że po przyjeździe zostanie przypisany do danych obowiązków. Podczas pierwszych chwil musimy być gotowi na natłok informacji, jaki będzie nam przekazany, poznamy rozkład pomieszczeń oraz najbliższą okolicę. Zaczerpniemy ważnych informacji, opowiadających o stanie zdrowia podopiecznego, jego zwyczajach, ulubionych potrawach. Jest to świetna okazja, aby skorzystać z możliwości zebrania jak największej ilości informacji o podopiecznym, jego stanie zdrowia i zwyczajach.


Bardzo często przyjazd Opiekunki z Polski wiąże się z wyjazdem obecnej Opiekunki. Firmy starają się rezerwować transporty tak, aby panie miały razem min. trzy godziny. Jest to świetna okazja, aby skorzystać z wiedzy i doświadczenia poprzedniczki.  Zebranie jak największej ilości informacji o podopiecznym, ułatwi pracę podczas pierwszych dni na zleceniu. Warto zapytać o stan zdrowia podopiecznego (choroby przewlekłe, częstotliwości wizyt lekarskich, przyjmowanych lekach) oraz o przyzwyczajenia podopiecznego (zainteresowania oraz typowy harmonogram dnia).

Pamiętaj, że Ty jak i podopieczny potrzebuje czasu, aby się lepiej poznać. W razie jakichkolwiek problemów podczas pierwszych dni w pracy możesz skontaktować się z koordynatorem SenioVita, który zawsze Cię wysłucha i pomoże.

Co statystyczny Niemiec kupuje w Walentynki

W niedzielę w Polsce, jak i Niemczech, obchodzić będziemy Walentynki (der Valentinstag). Nazwa pochodzi od św. Walentego, którego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest również tego dnia. 

Zwyczajem w tym dniu jest wysyłanie listów zawierających wyznania miłosne. Na Zachodzie, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, obdarowuje się ukochanych drobnymi upominkami. Do Polski obchody walentynkowe trafiły wraz z kultem świętego Walentego z Bawarii i Tyrolu. Popularność uzyskały jednak dopiero w latach 90. XX wieku.

A jak Walentynki obchodzą nasi zachodni sąsiedzi?

Walentynkowym symbolem w Niemczech są czerwone róże oraz czekoladowe lub piernikowe słodycze w kształcie serca. Oczywiście nie może zabraknąć motywu świni. W kulturze Niemieckiej symbolizująca dobrobyt dlatego, pojawia się ona np. na kartkach walentynkowych. Do tradycji walentynkowych należy także uroczysta kolacja z ukochaną osobą w restauracji. 

Według statystyk najskąpsza w dzień świętego Walentego jest Saksonia-Anhalt, a najwięcej wydają mieszkańcy Hamburga, około 74 euro na głowę! W niemieckich sklepach tego dnia co 25 sekund sprzedawany jest flakon perfum, co 3 minuty pierścionek, co 5 minut wino musujące.

der Valentinstag – Walentynki
die Valentinskarte – walentynka
das Herz – serce
das Geschenk – prezent
die Rose – róża
der Blumenstrauß – bukiet kwiatów
das Parfüm – perfumy

die Liebe – miłość
der Liebste – ukochany
die Liebste – ukochana
das Liebespaar – para zakochanych
der Verliebte – zakochany
die Verliebte – zakochana
das Gefühl – uczucie

 der Valentinsspruch –powiedzonko walentynkowe

Die Liebe ist blind. – Miłość jest ślepa.
Alte Liebe rostet nicht. – Stara miłość nie rdzewieje.
Liebe und Verstand gehen selten Hand in Hand. – Miłość i rozum rzadko idą w parze.

Wer neckt sich, der liebt sich. – Kto się czubi, ten się lubi.
Die erste Liebe ist die beste. – Pierwsza miłość jest najlepsza.
Die Liebe geht durch den Magen. – Przez żołądek do serca.

Choroby wieku starczego

Choroby wieku starczego, które dotykają seniorów to schorzenia somatyczne (miażdżyca, cukrzyca, udar mózgu), ale także te związane z psychiką (demencja, zespołów otępiennych czy depresja). Choroby starcze mają nieodwracalny wpływ na samodzielne funkcjonowanie osób w późniejszym wieku. W większości są to osoby powyżej 80. roku życia wymagające opieki i długotrwałego leczenia. Warto, aby Opiekun osoby starszej znał podstawowe objawy najpowszechniejszych chorób. Szczególnie na co zwrócić uwagę i co powinno go zaniepokoić.

Cukrzyca

Cukrzyca u osób starszych to zaburzenie gospodarki węglowodanowej. Szacuje się, że dotyka nawet 40 proc. osób po 65 roku życia. Najczęstszą jest cukrzyca typu 2. – cukrzyca insulinoniezależna, która nie zawsze wymaga leczenia insuliną, natomiast w leczeniu niezbędna jest zmiana trybu życia.Cukrzyca jest bardzo wyniszczającą chorobą, więc należy jak najszybciej ją zdiagnozować i leczyć.

Czynniki ryzyka: nieodpowiednia dieta, nadwaga (głównie otyłość typu brzusznego), siedzący tryb życia.

Miażdżyca

Miażdżyca to przewlekły proces zapalny, prowadzi do stwardnienia i zwężenia naczyń krwionośnych. Rozwija się latami wskutek odkładania się lipidów w ścianach naczyń, co prowadzi z czasem do zwężenia ich światła. Naczynia przestają dostarczać krew do tkanek, które obumierają. Do chorób będących następstwem miażdżycy zalicza się: udar mózgu, zawał serca, chorobę wieńcową.

Czynniki ryzyka: bogata w przetworzone tłuszcze dieta, wysoki poziom cholesterolu LDL, wysoki poziom homocysteiny, otyłość, wiek powyżej 50 lat.

Osteoporoza

Osteoporoza choroba, która obniża wytrzymałość kości i prowadzi do zwiększonej łamliwości. Choroba rozwija się u kobiet po menopauzie, u mężczyzn w późniejszym wieku. Najczęściej dotyka osób po 70 roku życia.a szczególne zagrożenie stanowi dla osób powyżej 70. roku życia.

Czynniki ryzyka: niedobory wapnia i białka w diecie, niedobór witaminy D, leki steroidowe, uwarunkowania genetyczne.

Alzheimer

Choroba Alzheimera to postępujące zaburzenia pamięci i zdolności orientacji. Cierpią na nią głównie osoby po 65. roku życia, dlatego objawy choroby Alzheimera często są związane z obniżoną sprawnością umysłową mającą związek z wiekiem.  W Polsce choruje na nią nawet pół miliona osób. Choroba ta została określona jako przedstarczy zanik mózgu.

Czynniki ryzyka: starszy wiek, genetyka, cukrzyca typu 2., brak kontaktów społecznych i mała aktywność fizyczna.

Nadciśnienie tętnicze

Nadciśnienie tętnicze dotyczy aż 30 proc. Polaków. Istotą nadciśnienia tętniczego jest stałe występowanie spoczynkowego ciśnienia tętniczego powyżej ustalonych norm. Większość chorych na niepowikłane samoistne nadciśnienie tętnicze, poza podwyższonym ciśnieniem, nie prezentuje innych objawów.

Czynniki ryzyka: genetyka i uwarunkowania środowiskowe, wiek, choroby nerek o charakterze przewlekłym, choroba niedokrwienna serca, bezdech senny obturacyjny, zwężenie aorty, nieodpowiedni tryb życia, otyłość, brak ruchu.

Nietrzymanie moczu

Nietrzymanie moczu jest poważnym problemem głównie populacji żeńskiej, dotyczącym około 25-45 % kobiet, w zależności od grupy wiekowej.  Schorzenie to występuje głównie u kobiet, ale już co piąty mężczyzna obserwuje u siebie kłopoty z prawidłowym oddawaniem moczu, w tym z jego utrzymywaniem.

Czynniki ryzyka: otyłość i spowodowane tym obciążenie mięśni dna miednicy (kobiety), liczne porody, menopauza (u kobiet), przerost gruczołu prostaty (u mężczyzn),choroba Parkinsona, choroba Alzheimera.

Choroba Parkinsona

Parkinson należ do chorób układu nerwowego. Sukcesywnie wyłącza osobę chorą z aktywnego życia codziennego. Częściej występuje u mężczyzn i rozpoczyna się zwykle między 50-60. rokiem życia. Wczesne wykrycie pozwala na spowolnienie jej postępu. Szacuje się, że na Parkinsona choruje ponad 90 tys. Polaków, a co roku przybywa ok. 4-8 tys. nowych przypadków tej choroby. Zdaniem ekspertów w przyszłych latach, w skutek starzenia się społeczeństwa, liczba ta będzie się zwiększać.

Czynniki ryzyka:  mutacje genów, zwiększające podatność na zachorowanie, czynniki środowiskowe, szczególnie kontakt ze środkami ochrony roślin.

Czym jest choroba Parkinsona?

Depresja

Depresja u seniora nie jest zjawiskiem odosobnionym. Najczęściej depresja dotyka osoby po ukończeniu 65. roku. Zdarzają się również przypadki seniorów po 80., którzy zmagają się ze stanami depresyjnymi. Choć początkowo wydawało się, że to kobiety częściej mają depresję, okazuje się, że płeć w tym wypadku nie ma znaczenia.

Czynniki ryzyka: niesprawność fizyczna wynikającą z przebytej operacji lub wywołanej nagłą chorobą, śmierć współmałżonka, izolacja, nagła zmiana w życiu, złość wynikająca z lęku przed postępującymi, a przede wszystkim zauważalnymi zmianami wywołanymi starzeniem się organizmu.

Demencja

Demencja, również znana jako otępienie starcze, to zespół objawów spowodowanych zmianami zachodzącymi w mózgu. Charakteryzuje się zmniejszaniem się sprawności umysłowej i poznawczej, które wynika ze zmian powstałych w mózgu. Szacuje się, że na demencję choruje około 400 tys osób, a częstość występowania choroby rośnie z wiekiem (choruje nawet 25% osób po 85. roku życia).

Czynniki ryzyka: utrata słuchu w wieku średnim, niski poziom wykształcenia, palenie tytoniu, nieleczona depresja w młodym wieku,
brak aktywności fizycznej, izolacja społeczna, wysokie ciśnienie krwi, otyłość, cukrzyca typu 2.

Udaru Mózgu

Udar mózgu jest trzecią co do częstości, przyczyną śmierci i głównym powodem trwałej niepełnosprawności wśród dorosłych. Szacuje się, że jeden na sześć osób kiedyś doświadczy udaru mózgu, choroby która swą częstotliwością występowania dorównuje zawałom serca. W Polsce 80 000 osób każdego roku doznaje udaru mózgu. Zasadniczo choroba ta występuje pod dwoma postaciami – udaru niedokrwiennego (zamknięcie przepływu krwi) oraz krwotocznego (pęknięcie naczynia krwionośnego).

Najczęstsze objawy udaru to: asymetria, wykrzywienie twarzy, zauważalny opadnięty kącik ust, niedowład kończyn, najczęściej po jednej stronie ciała, lub drętwienie kończyn, niewyraźna, bełkotliwa mowa, zaburzenia równowagi, zawroty głowy oraz silny ból głowy. Lekarze opracowali prosty test, który pozwala zauważyć objawy udaru (LINK).

Reumatyzm (choroba zwyrodnieniowa stawów)

Choroba zwyrodnieniowa stawów polegająca na degradacji tkanki stawowej. Reumatyzm postępuje z wiekiem. Do pierwszych objawów zalicza się bóle stawowe, następnie dochodzi trzeszczenie stawów, ograniczenie ich ruchomości, a finalnie problemy z poruszaniem się. Mówi się, że takich pojedynczych schorzeń może być nawet 200 i tylko lekarz, po serii badań, określić może prawdziwą przyczynę bólu. Najczęstsze choroby reumatyczne to: reumatoidalne zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, bóle pleców, zapalenia ścięgien, bóle szyi.

Czynniki ryzyka: nadmierne obciążenie kręgosłupa, brak aktywności fizycznej oraz biologiczne.   

Nowotwory

Najczęściej występującym nowotworem złośliwym u osób starszych jest rak płuc – głównym czynnikiem ryzyka jest palenie papierosów. Inne częste nowotwory to: rak sutka i rak jelita grubego u kobiet oraz rak jelita grubego i rak prostaty u mężczyzn. Osoby starsze chorują także na raka przełyku, żołądka i trzustki, nerki, pęcherza moczowego, a kobiety po menopauzie na raka szyjki macicy, trzonu macicy, jajnika).

Aktywność człowieka spada wraz z upływem lat. Jest to uwarunkowane nie tylko samym procesem starzenia się, ale także stanem zdrowia, stylem życia i wpływem otaczającego środowiska.

Dlaczego osoby z demencją są agresywne? Jak sobie z tym radzić?

Demencja, zwana także otępieniem, jest przewlekłą postępującą chorobą mózgu. Charakteryzuje się spadkiem wszystkich funkcji poznawczych i wyrażania siebie. Towarzyszą jej zmiany emocjonalne: lęk, drażliwość, zmiany osobowości, utrata szacunku dla samego siebie, depresja, wahania emocjonalne. Osoba chora może również całkowicie zmienić sposób myślenia. Jest to poważna choroba i stanowi zagrożenie dla życia.

Opiekunowie osób chorujących na demencję często doświadczają agresji z ich strony. Zachowania agresywne bywają skierowane są nie tylko do personelu medycznego, ale także najbliższej rodziny seniorów. 

Co najczęściej jest powodem pojawiającej się agresji?

Objawy demencji starczej możemy podzielić na objawy neuropsychologiczne, jak na przykład: zaburzenia pamięci, mowy, wykonywania czynności nam znanych, odbierania rozmaitych bodźców czuciowych oraz objawy psychopatologiczne. Wśród nich wyróżniamy zaburzenia zachowania oraz psychiczne, takie jak depresja, stany lękowe, urojenia, omamy i halucynacje. Występują one przede wszystkim dlatego, że senior traci poczucie rzeczywistości. Dla osób chorych na demencję często krzyki i gwałtowne reakcje są jedynymi ze sposobów komunikacji. Rzadko widzą możliwość innej komunikacji. Przejawy agresji pojawiają się najczęściej, gdy senior się czegoś lub kogoś boi albo przed kimś lub przed czymś ucieka. Może też uważać, że jest prześladowany, może widzieć lub słyszeć coś, czego nie ma. Zmiany w jego zachowaniu przeważnie odpowiadają na sytuacje w jego otoczeniu, np. głośna rozmowa, podniesiony tonu głosu lub przeklinanie. Osoba chora przestaje rozumieć świat oraz ma poczucie, że czegoś w jego obecnym życiu lub w danej sytuacji brakuje. Nie potrafi sobie z tym poradzić. Osoba chora nie wie, w jakim czasie się znajduje, nie pamięta, ile ma lat, nie wie, kim są ludzie wokół niej. Dla chorego te wszystkie zachowania są logiczne i oczywiste. Objawy przypominają zaburzenia osób z chorobą psychiczną. Należy jednak pamiętać, że w rzeczywistości nie jest to psychoza, ale demencja.

Jak reagować na zachowania agresywne? Jak im zapobiegać?

Określone zachowanie seniora mają zawsze swoją przyczynę. W większości przypadków nagłe reakcje połączone z agresją sygnalizują nam, że chory odczuwa niepewność, lęk lub brak czegoś dla niego ważnego. Opiekun musi odpowiednio interpretować tego typu zachowania i reagować na nie adekwatnie. Niezbędnym elementem jest obserwacja oraz analizowanie na bieżąco, czy wszystkie potrzeby seniora są zaspokojone. Warto zwrócić uwagę na to, które z naszych zachowania wywołują tak emocjonalne reakcje. Pomoże to w szybkim wyeliminowaniu stresu u osoby z demencją.

Należy pamiętać, aby podczas komunikacji z osoba chorą zachować spokojny ton głosu, uniknąć wybuchu emocji – krzyk nie jest sprzymierzeńcem. Warto w niektórych sytuacjach zgodzić się z podopiecznym i przytaknąć. Niezależnie od tego czy ma rację, osobie chorej łatwiej będzie się uspokoić, gdy zauważy pojednawczą postawę. Warto choremu dać czas na ochłonięcie i  uspokojenie się. Opiekun może rozpocząć zupełnie inny temat rozmowy, przyjacielskim tonem, co wprowadzi chorego w lepszy nastrój.

Opiekując się osobą chorą na demencję warto zachować rutynę dnia codziennego, redukując do minimum nagłe zmiany i napięcia oraz stres podopiecznego. Istotne, jest także, aby wzmacniać komunikaty pozawerbalnie. Hałas łatwo może wywołać u podopiecznego niepokój. Gdy podopieczny jest zdenerwowany, rozdrażniony, pobudzony, ponieważ jednocześnie słyszy radio, telewizor, głosy osób ze swojego otoczenia, zazwyczaj reaguje agresywnie lub złośliwe. Odpowiednim działaniem jest ograniczanie bodźców, które mogą stresować osobę chorą. Jak również pozwolić podopiecznemu usłyszeć, zobaczyć czy poczuć to, na czym w danej chwili szczególnie nam zależy. Komfort chorego to także zadbanie o jego psychikę między innymi poprzez unikanie wywoływania u niego negatywnych odczuć, takich jak poczucie wstydu, które mogą szybko przerodzić się w agresję. Powinno się zrezygnować z tak zwanego “testowania pamięci” osoby z demencją. 

Zapobieganie agresji nie musi być tak trudne, jak może się wydawać na pierwszy rzut oka, jednak konieczna jest do tego baczna obserwacja chorego oraz duża doza cierpliwości. Agresji można zapobiegać, a w skrajnych sytuacjach należy umiejętnie i rozważnie na nią reagować. 

Jak pielęgnować skórę seniora w zimowe miesiące

Mróz, niskie temperatury, wiatr oraz ostre słońce wpływają negatywnie na skórę. Jest to odczuwalne szczególnie zimą, gdy towarzyszą nam zmiany temperatur i wychodzimy z ogrzewanego pomieszczenia na mróz. Tak duże różnice temperatury otoczenia niekorzystnie wpływają na skórę, która robi się nienaturalnie napięta, piekąca i swędząca.

Jak więc pielęgnować skórę seniora w zimowe miesiące?

Skóra osoby starszej jest cieńsza, mniej elastyczna oraz bardziej wrażliwa na podrażnienia. Jej kondycja zależy od wielu czynników, m.in. od przebytych poważnych chorób, od stylu życia, przybierania na wadze lub jej utraty oraz czy wcześniej była prowadzona odpowiednia pielęgnacja skóry. W efekcie dochodzi do osłabienia bariery ochronnej, co niesie za sobą ryzyko powstania chorób skórnych (grzybica, odparzenia czy odleżyny).

Cera jest podatna na przesuszenia, która dodatkowo odwodniona w okresie jesienno-zimowym uwydatnia naczynka oraz zmarszczki. Skóra dojrzała wymaga łagodnego i delikatnego oczyszczania, zwiększonej ochrony z zewnątrz oraz zdrowego odżywiania, które zapewni regenerację komórek od wewnątrz. 

Pielęgnacja

Do najważniejszych elementów pielęgnacji należy mycie skóry podopiecznego przynajmniej raz dziennie. Jeżeli nie jest możliwa codzienna kąpiel lub prysznic, można przemywać skórę wodą z mydłem. Dzięki tej rutynie nie narazimy seniora na choroby skórne, dyskomfort i nieprzyjemny zapach. Skórę trzeba nawilżyć, a podrażnione miejsca odpowiednio zabezpieczyć.

Cera seniora wymaga dodatkowej pielęgnacji opartej na bezpiecznych i bogatych w odpowiednie składniki kosmetykach, które nie zawierają parabenów. Zaleca się korzystanie z kosmetyków bogatych w kwas hialuronowy oraz glicerynę – substancje te nawilżają i zapobiegają odwodnieniu tkanki. W pielęgnacji skóry dojrzałej warto wybrać kremy zawierające retinol, który bogaty jest w witaminę A. Przyspiesza on regenerację komórek, pobudza naturalny system ochronny naskórka. Produkty te powinny być przeznaczone do skóry wrażliwej i podatnej na podrażnienia.

Ochrona przeciwsłoneczna

Zimą jak i przez cały rok bardzo ważna jest ochrona skóry przed działaniem promieni słonecznych. Kremy do twarzy powinny zawierać wysoki indeks filtru UV oraz być wodoodporne – podczas deszczu lub śniegu trudniej zmywają się z twarzy. Kremy z filtrem chronią przed rakiem skóry, a jak powszechnie wiadomo szkodliwe promieniowanie słoneczne jest odpowiedzialne za większość przypadków nowotworów skóry.

Dłonie i usta

W chłodne oraz mroźne dni nie można zapominać o dłoniach i ustach seniora. Niesprzyjające warunki atmosferyczne powodują, że skóra staje się czerwona, napięta i spękana. Warto zaopatrzyć siebie i seniora w pomadkę z filtrem oraz pamiętać o jej regularnym stosowaniu. Dłonie należy nawilżać tłustym kremem, gdyż są one niezwykle podatne na podrażnienia. Ponadto zawsze trzeba zwracać uwagę, aby senior zakładał rękawiczki przed wyjściem na dwór. 

Pielęgnacja osoby leżącej

Opieka nad osobą leżąca bywa wymagająca. Bardzo często typowy codzienny prysznic osoby obłożnie chorej i leżącej nie jest możliwy do wykonania. Warto przemywać skórę wodą z dodatkiem delikatnego środka myjącego (nawet kilka razy dziennie) zwłaszcza pod fałdami i w okolicach pachwin. Można to zrobić za pomocą szmatki/pieluchy, wody i mydła lub używając specjalnie przeznaczonych do tego chusteczek nawilżających. Istotne jest również, aby myć seniora miejscowo, nie pocierając skóry. 

Częstymi problemami skórnymi są odparzenia i odleżyny. 

Odparzenia u osoby obłożnie chorej pojawiają się w wyniku tarcia czy ucisku, ale także gdy osoba nadmiernie się poci oraz ma problemy z nietrzymaniem moczu. Zmiany tworzą się w fałdach skóry, pod piersiami oraz w miejscach intymnych. By uniknąć lub złagodzić odparzenia, należy dokładnie myć skórę przy pomocy delikatnego preparatu, starannie osuszyć oraz zabezpieczać kremami ochronnymi o lekkiej konsystencji.

Odleżyny to niebezpieczna dla zdrowia dolegliwość, która dotyka seniorów obłożnie chorych lub poruszających się na wózku inwalidzkim. Powstają, gdy na ciało wywierany jest długotrwały nacisk ograniczający przepływ krwi. Najczęściej pojawiają się na łopatkach, wzdłuż kręgosłupa, na małżowinach usznych, na potylicy, na kolanach, piętach czy kościach biodrowych. Osobę chorą przed odleżynami chroni regularna zmiana pozycji – w przypadku osób leżących należy to robić co 2 godziny. U osób na wózku ten czas jest krótszy – przekręcanie powinno się odbywać co 15 minut. Pościel oraz odzież chorego powinna być zawsze czysta. Istotne jest też dbanie o higienę osoby leżącej z odleżynami. Powinna być regularnie myta, a skórę seniora warto natłuścić zwykłą oliwką dla dzieci lub specjalnym kremem ochronnym. 

Pamiętaj, że pielęgnacja skóry seniorów nie zawsze musi być problematyczna! Wystarczy, że zatroszczysz się o regularną higienę skóry i dobierzesz odpowiednie kosmetyki.