Autor: Natalia

Święta Wielkiej Nocy w Niemczech są obchodzone nieco inaczej niż w Polsce. Co ciekawe, obchody mogą różnić się pomiędzy poszczególnymi landami z racji na duże zróżnicowanie wyznań. Poniżej opisujemy najbardziej powszechne tradycje podczas Wielkanocy w Niemczech.

Zielony Czwartek

Przygotowania do świąt u naszych niemieckich sąsiadów zaczynają się już w Wielki Czwartek, który określany jest jako Zielony Czwartek (Gründonnerstag). Tego dnia malowane są jajka na zielono, domy przystraja się zielonymi ozdobami, a na stołach pojawiają się pierwsze bukiety wielkanocne złożone z zielonych gałązek oraz wydmuszek. W wielu landach w Zielony Czwartek obowiązuje tradycja, polegająca na jedzeniu czegoś zielonego, np. szpinak, szczypiorek, zielony groszek. 

Wielki piątek – Karfreitag

W Niemczech Wielki Piątek, zwany też Cichym Piątkiem (Stiller Freitag), to dzień wolny od pracy. Jest to dla wierzących Niemców dzień modlitw i nabożeństw. Podobnie jak w Polsce, skupione są one wokół symbolicznego złożenia Pana Jezusa do grobu. Pod koniec nabożeństwa kapłani zapraszają na Agapę, czyli symboliczny wspólny posiłek składający się z wody, chleba oraz wina. Co ciekawe, w niemiecki Wielki Piątek nie obowiązuje post ścisły, a ponadto tego dnia nie biją w kościołach dzwony.

Wielka sobota – Karsamstag

W Wielką Sobotę najważniejszym elementem jest święcenie ognia. W przeciwieństwie do polskiej tradycji, w Niemczech nie święci się jedzenia. Przed kościołami płoną ogniska jako symbol zbliżającego się zmartwychwstania Pana Jezusa. Po ich poświęceniu wierni odpalają od nich świece i zabierają je do swoich domów. Ustawia się je w pomieszczeniu, w którym odbywają się posiłki. Mają one zapewnić szczęście i radość w rodzinnym gronie na wiele lat.

Niedziela Wielkanocna i Wielkanocy Poniedziałek – Ostersonntag i Ostermontag

Wielkanocna Niedziela i Wielkanocny Poniedziałek to dni odpoczynku oraz odwiedzania rodziny i przyjaciół. Niedzielę Wielkanocną rozpoczyna się od porannego nabożeństwa oraz rodzinnego śniadania. Podczas posiłku bardzo popularny jest zwyczaj stukania się jajkami – każdy członek rodziny wybiera sobie swoją pisankę i kolejno stuka się nią z innymi. Wygrywa posiadacz jajka z najmocniejszą skorupką. Na wielkanocnych stołach królują jajka, wędliny, pasztety i oczywiście tradycyjna niemiecka kiełbasa. Na stole obowiązkowo muszą znaleźć się świece poświęcone wcześniej w kościele. Po obfitym śniadaniu dzieci udają się na poszukiwanie prezentów pozostawionych przez wielkanocnego zajączka. Popularnymi prezentami są kosze ze słodyczami, głównie z czekoladowymi królikami. Poniedziałek Wielkanocny jest czasem spotkań z rodziną i bliskimi. U naszych zachodnich sąsiadów nie istnieje tradycja Śmigusa-Dyngusa.

Dla Opiekunek i Opiekunów, którzy spędzają Święta Wielkanocne w Niemczech, może to być ciekawym doświadczeniem. Z pewnością okres Wielkanocy to dobra okazja do poznania nowej kultury i nieco innych tradycji.

Podejmując pracę jako Opiekunka lub Opiekun osób starszych należy zwrócić szczególną uwagę na wszelkie formalności związane z zatrudnieniem, m.in. na kwestię zgłoszenia się do ubezpieczenia zdrowotnego. Jest ono niezmiernie ważne zwłaszcza w sytuacji, gdy podczas pobytu za granicą będziemy zmuszeni do skorzystania z pomocy lekarskiej. Jako obywatel kraju, który należy do Unii Europejskiej, masz prawo do podstawowych świadczeń zdrowotnych na terenie UE.
Co ważne, pracując legalnie na terenie Niemiec, przysługuje Ci pełne prawo do bezpłatnej opieki medycznej – tak jak rodzimym obywatelom – już od początku wykonywania zlecenia.

Karta EKUZ

Karta EKUZ to Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego wystawiana przez Narodowy Fundusz Zdrowia i jest dowodem na to, że jesteś osobą ubezpieczoną.

O pracowniczą kartę EKUZ wnioskuje pracodawca delegujący pracownika do pracy w innym kraju należącym do Unii Europejskiej. W tym celu składa on wniosek do ZUS o wydanie zaświadczenia A1, a następnie wysyła wniosek do NFZ o wydanie karty EKUZ. Aby to umożliwić, Opiekunka lub Opiekun pisemnie upoważnia swojego pracodawcę do złożenia wniosku i wydania karty w jego imieniu. Posiadanie Karty EKUZ nie jest obowiązkowe, ale warto ją mieć wyjeżdżając z Polski. Zapewnia ona przede wszystkim poczucie komfortu w razie konieczności skorzystania z opieki medycznej. Pamiętaj, że zawsze kiedy przydarzy Ci się jakaś choroba czy wypadek, możesz pójść do lekarza lub wezwać pogotowie ratunkowe. Nie musisz martwić się o koszty, wystarczy, że pokażesz swoją kartę EKUZ.

Niestety, korzystanie z karty EKUZ może wiązać się z pewnymi niedogodnościami. Są to między innymi:

• długi czas oczekiwania na wyrobienie karty;
  Pomimo, że karta EKUZ działa wstecz, jej fizyczny brak może skutkować koniecznością poniesienia kosztów leczenia. Można ubiegać się o ich zwrot we właściwym oddziale NFZ (zgodnie z naszym stałym miejscem zamieszkania).
• ograniczona liczba placówek honorujących kartę EKUZ;
  W Niemczech nie wszystkie placówki działają w obrębie publicznego systemu ochrony zdrowia, gdzie honorowana jest karta EKUZ. Warto sprawdzić, która placówka w twojej okolicy jest placówką publiczna.
• ograniczony zakres ubezpieczenia;
  Niektóre zabiegi nie są objęte Europejskim Ubezpieczeniem, dlatego niekiedy konieczne jest wykupienie dodatkowego ubezpieczenia.
• trudności w uzyskaniu zwrotu poniesionych kosztów;
  Zdarza się, że okres oczekiwania na decyzję wydłuża się lub następuje całkowita odmowa refundacji.
• brak możliwości kontynuowania leczenia rozpoczętego w Polsce;
  Wszystkie zabiegi rehabilitacyjne, długoterminowe leczenie zębów, choroby przewlekłe, np.nowotwór oraz inne cykliczne zabiegi, nie są refundowane.

W SenioVita zgłaszamy do ubezpieczenia zdrowotnego naszych pracowników oraz odprowadzamy w ich imieniu składki do NFZ, dzięki czemu mogą korzystać z opieki zdrowotnej na terenie Niemiec i Polski. Opiekunki i Opiekunowie mają również możliwość ubezpieczenia się bezpośrednio w Niemczech.

Niemieckie ubezpieczenie

Ponad 67% Opiekunek i Opiekunów uważa, że ubezpieczenie zdrowotne w Niemieckiej Kasie Chorych daje o wiele większe korzyści w porównaniu z ubezpieczeniem w NFZ*. Jedną z największych niedogodności, jaką wskazuje wielu pracowników wyjeżdżających do Niemiec, są liczne ograniczenia, które wiążą się z korzystaniem z Karty EKUZ. Posiadanie ubezpieczenia na terenie Niemiec daje większe poczucie bezpieczeństwa, możliwości oraz komfort w zakresie korzystania z usług służby zdrowia. Zakres świadczeń jest o wiele szerszy, a czas uzyskania karty jest znacznie krótszy niż w przypadku karty EKUZ. Ubezpieczenie zaczyna obowiązywać już od pierwszego dnia pracy, bez obaw ponoszenia kosztów we własnym zakresie.

W SenioVita, aby wyjść naprzeciw oczekiwaniom naszych Opiekunek i Opiekunów, umożliwiamy wybór formy ubezpieczenia między kartą EKUZ a ubezpieczeniem na terenie Niemiec. Współpracując z nami i decydując się na niemieckie ubezpieczenie, nie tracisz ubezpieczenia w Polsce. Przed wyjazdem warto rozważyć oba rozwiązania z uwzględnieniem zalet i ograniczeń każdego z nich, a także w oparciu o indywidualne potrzeby oraz własną sytuację.

*źródło: Facebook, SenioVita – Opieka Nad Osobami Starszymi

Co to jest SARS-CoV-2?

Koronawirus to powszechnie używana nazwa wirusa SARS-CoV-2, wywołującego ostrą chorobę układu oddechowego COVID-19. Pierwsza osobę chorą zarażona tym wirusem odnotowano pod koniec grudnia 2019 roku w chińskim mieście Wuhan. Obecnie na świecie mamy do czynienia z pandemią koronawirusa. Pandemia to, inaczej mówiąc, epidemia o światowym zasięgu. Na bieżąco pojawiają się nowe doniesienia i publikacje na temat choroby. Niestety wiele z tych informacji okazuje się nieprawdziwych, dlatego specjalnie dla Was zebraliśmy rzetelne fakty i wytyczne w jednym miejscu.

Jak rozprzestrzenia się koronawirus?

Wirus SARS-CoV-2 przenosi się między ludźmi drogą kropelkową. Przebieg zakażeń COVID-19 jest zróżnicowany, wiele osób przechodzi go całkowicie bezobjawowo – takie osoby mogą nie zdawać sobie sprawy, że są zarażone. Zachorowania obserwuje się również we wszystkich grupach wiekowych. Na najcięższy przebieg zakażenia koronawirusa narażone są osoby starsze, z obniżoną odpornością oraz cierpiące na inne choroby przewlekłe.

Jakie są objawy?

Objawy koronawirusa są bardzo zbliżone do grypy – ogólne osłabienie organizmu, gorączka i ból mięśni oraz suchy kaszel. Niektórzy chorzy mogą mieć również inne dolegliwości, takie jak katar czy brak smaku i węchu. Objawy te są zwykle łagodne i narastają stopniowo. W 80% przypadków zakażenie przebiega łagodnie, bez nasilenia objawów.

Profilaktyka na co dzień – jak się chronić?

Główny Inspektorat Sanitarny apeluje o przestrzeganie zaleceń oraz stosowanie się do zasad higieny oraz wytycznych w zakresie odbywania kwarantanny. Poniżej przedstawiamy zalecenia Państwowej Inspekcji Sanitarnej:

1. Często, regularnie i dokładnie myj ręce używając mydła i wody, a jeśli nie masz do nich dostępu, używaj płynów/żeli na bazie alkoholu. Zwłaszcza przed posiłkami, po wyjściu z toalety, podczas opieki nad chorym, po kaszlu lub kichaniu.
2. Stosuj odpowiednie zasady ochrony podczas kaszlu i kichania – zakryj usta i nos zgiętym łokciem lub chusteczką (natychmiast wyrzuć chusteczkę do zamkniętego kosza i umyj ręce używając mydła i wody).
3. Zachowaj bezpieczną odległość – co najmniej 2 metry odległości między sobą a innymi ludźmi, szczególnie tymi, którzy kaszlą, kichają i mają gorączkę.
4. Unikaj dotykania oczu, nosa i ust. Twoje dłonie narażone są na kontakt z wieloma powierzchniami, które mogą być zanieczyszczone drobnoustrojami.
5. Nie zaleca się używania masek na twarz przez zdrowych ludzi w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się nowego koronawirusa. Noszenie maski ma sens jedynie w przypadku wystąpienia objawów ze strony układu oddechowego (kaszel lub kichanie).
6. Unikaj dużych skupisk ludzkich oraz zatłoczonych miejsc publicznych.
7. Unikaj bliskiego kontaktu z osobami chorymi, w szczególności z objawami ze strony układu oddechowego.
8. Przestrzegaj zasad higieny żywności – jedz tylko w pewnych miejscach.

Dlaczego warto pozostać na zleceniu?

Na chwilę obecną domy podopiecznych są równie bezpieczne dla Opiekunek i Opiekunów, co ich stałe miejsce zamieszkania w Polsce. W obu przypadkach są to środowiska bardzo dobrze nam znane. Jeżeli wszyscy domownicy przestrzegają zasad higieny i zalecanych środków ostrożności, ryzyko infekcji znacznie maleje (choćby ze względu na bardzo ograniczony kontakt Opiekunek i Opiekunów z innymi osobami). Obecnie to głównie podróż stanowi największe ryzyko zarażenia się wirusem. To od nas zależy, czy będziemy korzystać z profilaktycznych środków bezpieczeństwa oraz stosować się do zaleceń instytucji odpowiadających za bezpieczeństwo sanitarne. Kluczowe jest, aby podejść do sprawy rozważnie i odpowiedzialnie.

Dodatkowo warto rozważyć kwestię pozostania na zleceniu, ponieważ po powrocie do Polski należy poddać się 14-dniowej kwarantannie, która może odbyć się w domu, a w szczególnych przypadkach także w szpitalu lub w specjalnie przygotowanych placówkach. Gdy nie jesteśmy pewni czy nie doszło u nas do zarażenia, możemy stanowić potencjalne zagrożenie dla wszystkich domowników. Co jest szczególnie groźne dla osób ze słabszą odpornością. Trzeba pamiętać, że w przypadku koronawirusa wiele osób na początku nie wykazuje żadnych objawów. Możemy sobie zatem nawet nie zdawać sprawy, że jesteśmy zarażeni.

Jak działamy w SenioVita?

Aktualna sytuacja skłania nas do zachowania szczególnej ostrożności oraz przestrzegania wzmożonych zasad bezpieczeństwa. W SenioVita odpowiedzialnie podchodzimy do zagrożenia epidemiologicznego, z jakim mamy obecnie do czynienia. Najważniejsza jest dla nas ochrona Was oraz Waszych podopiecznych. Aby jak najlepiej zadbać o Wasze zdrowie i bezpieczeństwo, wdrażamy nowe procedury wpływające na zwiększenie bezpieczeństwa podczas pobytu na zleceniu, a także weryfikujemy, czy nasze Opiekunki i Opiekunowie na bieżąco mają zapewnione wszystkie niezbędne środki ochronne. Wszelkie podejmowane przez nas działania mają na celu zminimalizowanie wystąpienia jakiegokolwiek zagrożenia. Poza tym dbamy, abyście czuli pełne wsparcie podczas realizacji zlecenia i mogli być z nami w stałym kontakcie.

Decyzje polskiego rządu.

Polski rząd dwudziestego marca zdecydował na wprowadzenie stanu epidemii. Są to działania mające na celu zminimalizowanie rozprzestrzeniania się wirusa.

Stan epidemii w Polsce niesie za sobą szereg ograniczeń, takich jak:

• przywrócenie kontroli granicznych;
  Granice zostały otwarte, ale odbywa się dodatkowa kontrola sanitarna. Polscy obywatele po przekroczeniu granicy kierowani są na obowiązkową 14-dniową kwarantannę (kary za nieprzestrzeganie kwarantanny do 30 tyś.), cudzoziemcy mają zakaz wjazdu do Polski.
• zamknięcie szkół, uczelni wyższych oraz pozostałych placówek oświatowych przynajmniej do Wielkanocy;
• wstrzymanie ruchu lotniczego oraz międzynarodowych połączeń kolejowych;
  Utrzymano natomiast ruch drogowy, co oznacza, że busy, autokary oraz samochody osobowe mogą przejeżdżać przez granice.
• ograniczenie działalności galerii handlowych, zamknięte zostały restauracje, bary (pozostała możliwość zamawiania posiłków do domu), salony fryzjerskie i kosmetyczne;
• wprowadzenie zakazu spotkań więcej niż dwie osób (nie tyczy się członków rodziny) oraz obowiązek zachowania dwóch metrów odległości od siebie w przestrzeni publicznej;
• wprowadzenie ogólnopolskiej kwarantanny domowej – wyjście tylko do pracy, sklepu oraz do załatwienia spraw niezbędnych do życia;
• wprowadzenie “godziny dla seniorów” między 10:00 a 12:00;
  O tej porze ze sklepów mogą korzystać tylko osoby powyżej 65. roku życia. W sklepach mogą być maksymalnie trzy osoby na jedna kasę.
• zakaz wychodzenia z domów osób poniżej 18 roku życia bez opiekuna;
• ograniczenie dostępu do parków, bulwarów, zieleńców oraz zakaz wypożyczania rowerów miejskich.

W sytuacji epidemii najważniejsze jest zachowanie spokoju i rozsądne, przemyślane postępowanie, a także dbałość o innych. Nie narażajmy się wspólnie na zagrożenie – stosujmy się do zaleceń instytucji odpowiadających za bezpieczeństwo sanitarne.

Polecamy także korzystać z wiarygodnych źródeł informacji:
• strona Ministerstwa Zdrowia
• strona Głównego Inspektoratu Sanitarnego
• strona Polskiej Akademii Nauk

W wielu przypadkach stan zdrowia podopiecznych wymaga regularnych domowych wizyt lekarskich, niestety zdarzają się też sytuacje, w których potrzebna jest interwencja pogotowia ratunkowego. To bardzo ważne, aby Opiekunki i Opiekunowie posiadali umiejętność szybkiego reagowania w sytuacjach kryzysowych. Często, aby uratować zdrowie (a nawet i życie) drugiej osobie, potrzebna jest przynajmniej podstawowa wiedza z zakresu pierwszej pomocy. W takich sytuacjach należy zachować chłodny umysł, gdyż nadmierny stres może nas sparaliżować oraz ograniczyć swobodę wypowiadania się w języku obcym. Poniżej przedstawiamy najważniejsze zwroty oraz wskazówki, jak poprawnie wezwać pogotowie na terenie Niemiec. W trosce o bezpieczeństwo Twoje i Twojego podopiecznego, zebraliśmy najważniejsze zwroty w języku niemieckim, będące poszczególnymi etapami w trakcie uzyskania pomocy.

W sytuacji wymagającej pomocy służb medycznych priorytetem jest, aby niezwłocznie zadzwonić na numer alarmowy, a następnie wykonać poszczególne działania związane z pierwszą pomocą (Erste Hilfe), zachowując wszelkie środki bezpieczeństwa. W większości przypadków rodziny podopiecznych zostawiają Opiekunkom i Opiekunom telefony lekarza rodzinnego lub telefon bezpośredni do najbliższego szpitala.

Służby ratunkowe w całej Europie dostępne są pod numerem 112. W Niemczech jest to tak zwany Notruf, czyli numer alarmowy. Połączenie jest bezpłatne. 

Rozmowa z dyspozytorem medycznym wymaga od osoby zgłaszającej podania następujących informacji:

1. Imię i nazwisko  (Vorname und Name)
   
   Dyspozytor: Wie heißen Sie? Wie ist ihr Name? (Jak się Pan/Pani nazywa? Jak ma Pani/Pana na nazwisko?)
   Opiekunka/Opiekun: Guten Tag! Ich bin eine Betreuuerin aus Polen. (Dzień dobry. Jestem Opiekunką z Polski.) Guten Tag! Ich bin ein Betreuuer aus Polen. (Dzień dobry. Jestem Opiekunem z Polski.) Mein Name ist…  (Nazywam się…) 
   
   Można podać również imię i nazwisko osoby poszkodowanej.
   Opiekunka/Opiekun: Der Senior/Die Seniorin heißt… Er/Sie ist… Jahre alt. (Mój podopieczny ma na imię… Ma… lat.)
   
   
2. Dokładny adres
   
   Najlepiej nosić notatkę z adresem zawsze przy sobie lub zostawić kartkę w widocznym miejscu – najlepiej przy telefonie.
   
   Dyspozytor: Wo ist der Unfall passiert? (Gdzie wydarzył się wypadek?) Wo wohnen Sie? (Gdzie Pan/Pani mieszka?)
   Opiekunka/Opiekun:  Die Adresse ist:… (Adres to:…) Ich wohne in der… (Mieszkam przy ulicy…)
   
   
3. Numer telefonu kontaktowego
   
   Dyspozytor: Ihre Kontaktnummer bitte. (Proszę o twój numer kontaktowy.)
   Opiekun/ Opiekunka/Opiekun:  Meine Telefon-/Handynummer ist… (Mój numer kontaktowy to…)
   
   
4. Opis sytuacji
   
   Dyspozytor medyczny przyjmujący zgłoszenie zapyta o to, co dokładnie się wydarzyło oraz jak czuje się poszkodowany, ponieważ jest to niezbędne do oceny w zakresu pomocy medycznej. Istotne może być też pytanie o leki, które zażywa podopieczny.
   
   Dyspozytor: Was ist passiert? (Co się stało?) Beschreiben Sie bitte die Situation, den Unfall, die kranke Person. (Proszę opisać sytuację, wypadek, chorego.) Ist er/sie bei Bewusstsein? (Czy on/ona jest przytomny/a?) Nimmt der Patient, der Geschädigte Medikamente? Wenn ja, dann welche?  (Czy poszkodowany zażywał jakieś leki, jeśli tak to jakie?)
   Opiekunka/Opiekun: Er/Sie hat hohes Fieber. (On/Ona ma wysoką gorączkę.) Er/Sie hat Probleme mit Atmen. (On/Ona ma problemy z oddychaniem.)

Po opisaniu stanu pacjenta możemy zapytać o szacunkowy czas przyjazdu karetki pogotowia.

Opiekunka/Opiekun: Wann kommt der Rettungsdienst? (Kiedy przyjedzie karetka?) Kommen Sie bitte so schnell wie möglich! (Proszę przyjechać tak szybko, jak to możliwe!)

Po wykonaniu telefonu alarmowego zostańmy z podopiecznym. Najważniejsze jest, aby zachować spokój. Pamiętajmy, że osobą kończącą rozmowę jest dyspozytor – to on decyduje o zakończeniu rozmowy.

Dodatkowe zwroty, które mogą przydać Ci się do opisania stanu zdrowia podopiecznego:

Er/Sie kann nicht atmen. – On/Ona nie może oddychać.
Er/Sie atmet nicht. – On/Ona nie oddycha.
Er/Sie ist nicht ansprechbar. – On/Ona nie reaguje.
Er/Sie hat hohes Fieber. – On/Ona ma wysoką gorączkę.
Er/Sie ist gelähmt. – On/Ona jest sparaliżowany/a.
Er/Sie hat starke Schmerzen im Brustkorb. – On/Ona ma silne bóle w klatce piersiowej.
Er/Sie hat starke Bauchschmerzen/Kopfschmerzen. – On/Ona ma silne bóle brzucha/głowy.
Er/Sie erbricht (Blut). – On/Ona wymiotuje (krwią).
Seine/Ihre Lippen sind blau verfärbt. – Jego/Jej usta są sine.
Er/Sie schwitzt. – On/Ona poci się.
Er/Sie zittert. – On/Ona drży.
Er/Sie spricht undeutlich. – On/Ona mówi niewyraźnie.
Er/Sie ist blass. – On/Ona jest blady/a.
Er/Sie ist ohne Bewusstsein, ist ohnmächtig geworden. – On/Ona nie ma świadomości, zemdlał/a.
Er/Sie ist im Schock. – On/Ona jest w szoku.